آزاد گذاشتن کارکنان خلاق و توانمند

هر چه ما به سمت جهانی اتوماتیک‌تر و ماشینی‌تر پیش میریم این نوع از رهبری مهم‌تر میشه

و من باور دارم بهترین الگو برای انجام این کار در ارتباطی غافلگیرکننده بین نحوه‌ی عملکرد تفنگداران دریایی و نحوه‌ی یادگیری ماشین‌ها پیدا میشه

من در سال ۲۰۱۲ افتخار فرماندهی گردان اول و تفنگداران هشتم در استان «هِلمَند» افغانستان رو داشتم

من ۲۷ سالم بود و فرماندهی ۲۷ تفنگدار فوق‌العاده رو برعهده داشتم

کار ما این بود که تمام تدارکات لازم برای مبارزه با طالبان رو در اختیار پیاده‌نظام قرار بدیم

وظیفه‌ی ما خیلی روشن بود ما چهار تا پنج روز در هفته کاروان‌هایی رو اسکورت میکردیم

یعنی خطوطی طولانی از وسایل و محموله‌های مسلح و خودروهای نظامی

ما وظیفه‌ی حمل مهمات، غذا، سوخت، آب و هر چیزی که فکرش رو بکنید رو بر عهده داشتیم

و ما این ملزومات رو به پایگاه‌هایی میرسوندیم که در فاصله‌ی ۴۰ کیلومتری

در جاده‌ی‌های ناهموار و غیرآسفالتی در شرق رود هلمند قرار داشت

در چند ماه اول من وظیفه‌ی فرماندهی تک تک کاروان‌ها رو برعهده داشتم و ذهنیت من از یه رهبر این طور بود که باید خودش رو خیلی درگیر کنه،

همیشه حاضر باشه دستور بده، کنترل کنه ولی بعد از پنج ماه اوضاع تغییر کرد و تنفگداران آمریکایی وظیفه داشتن

تا شروع به بیرون کشیدن نیروها و تجهیزات از افغانستان بکنن در نتیجه ناگهان برای من و تفنگدارانم دو مأموریت پیش اومد

من باید رجوع میکردم به اصول اساسی آموزش افسریم

با نام «هدف فرمانده» چیزی که در اون رهبر موفقیت و مقصود رو به وضوح تعریف میکنه

ولی به بقیه‌ی افراد در چگونگی رسیدن به اون هدف اجازه‌ی خلاقیت و انعطاف میده

آزاد گذاشتن کارکنان خلاق و توانمند