• اعتقادات و معصومین

یاری نکردن حق

• 2021-08-16
• 2 دیدگاه
• j.akbari

عبیدالله بن حر

در هر واقعه تاریخی، نقش چهره‌های مردمی – سلبریتی‌ها- انکارناپذیر است.
و ما در جریان واقعه عاشورا نیز، شاعری را داریم که با وجود یقین به حقانیت امام و توان همراه کردن مردم با گفتمان حق وی، از این کار سر باز می‌زند.
و او کسی نیست جز، عبیدالله بن حر جعفی!
او یکی از هواداران عثمان بود که پس از کشته شدن او، به نزد معاویه رفت و در جنگ صفین در مقابل حضرت علی علیه السالم به جنگ
ایستاد.
او شاعر نیز بود و در بین مردم کوفه شخصی شناخته شده به حساب می آمد.
پس از اینکه وی دعوت مستقیم امام را برای پیوستن به خود رد کرد، امام خطاب به او فرمود: «نصیحتی به تو می کنم و آن این که تا می توانی خود را به مکان دوری برسان تا صدای استغاثه ما را نشنوی; زیرا به خدا سوگند اگر صدای استغاثه ما به گوش کسی
برسد و به یاری ما شتاب نکند، خدا او را در آتش جهنم قرار خواهد داد.»

بعدها در اشعاری که در حسرت نپیوستن به امام علیه السالم سروده است، می گوید:
«آه از حسرت و تاسف سنگینی که تا زنده هستم، در میان سینه و گلویم در حرکت است. آنگاه که حسین بر اهل نفاق و ستم پیشگان از مثل من یاری می طلبید؛ آنگاه که می‌خواست برای نابودی اهل ضلال و نفاق به یاریش بشتابم؛ آری! اگر آن روز از راه جان، یاری و مواساتش می نمودم، در روز قیامت به شرافتی بس بزرگ نائل می شدم.»

عماره بن عقبه

از کینه‌ای قبیله‌ای با مختار تا جاسوسی برای ابن زیاد!

عماره در ابتدای نهضت امام حسین(ع) از امضاءکنندگان دعوت‌نامه کوفیان به امام بود، اما پس از شهادت مسلم، از جاسوسان و ندیمان ابن زیاد و دشمنان سرسخت مختار گردید. این دشمنی ریشه‌های کهن قومی-قبیله‌ای داشت و می‌گوید همو بود که در نزد عبیدالله‌ بن زیاد از مختار بد می‌گفت و مختار را متهم کرده بود که قبلاً طرفدار عثمان بوده و اکنون طرفدار علی (ع) است.

عماره جزو خواصی است که به یزید نامه نوشته و خواستار عزل نعمان از امارت کوفه بود.
همچنین با پراکندن مردم از اطراف مسلم، ننگ زمینه‌سازی واقعه عاشورا بر چهره او تا ابد رقم خورد.