چرا نباشم؟
بازگشت به او ۶۴
چرا نباشم؟
می گویند ناامیدی، بدترین گناه است؟ اما چرا ناامید نباشم؟
من که عصیان پروردگار عالمیان را کرده ام، من که در راه گناه، تلاش و هزینه کرده ام، من که با روزی او، در راه غیر او گام برداشته ام، پس چرا ناامید نباشم؟
بنده ای که صد بار به او بازگشت، اما باز هم توبه خود را شکست، و عصیان الهی نمود و با فرامین او مخالفت کرد، به چه امیدی باید توبه نماید؟
آری، درست است که با اولین عصیان الهی، بنده مستحق عقاب می گردد، و درست است که زندگی او سراسر مخالفت و گناه بوده است، اما او گناهان بنده هر چه باشد، به مقدار عفو و بخشش الهی نخواهد بود.
باید این سوال را بپرسیم که گناه محدود بنده بزرگ تر و بیشتر است یا عفو و بخشش نامحدود الهی؟
جواب این سوال، علت بازگشت به او، و امید به رحمت اوست که امید به کرامت و رحمت او نبود، ناامیدی بر حق بود.
«لولا ما ارجو من کرمک و سعه رحمتک و نهیک ایای عن القنوط لقنطت عند ما اتذکرها»
