• اخلاق اجتماعی

پس از تو

• 2018-03-20
• 6 دیدگاه
• محمد رضا حیدری

در برخی مساجد، این رسم را دیده ام که یکی از قدیمی های مسجد، بین نمازها بلند میشود و برای جمع آوری «کمک به مسجد» در میان صفها با کیسه ای در دست حرکت میکند، و مدام این جمله را تکرار میکند: (بدو بابا، باقیاتُ الصالحاته ها، جا نمونی)، باقیات الصالحات، خیلی خوبه آدم یه کاری کنه که بعد مرگش هم، باز پرونده اش باز بمونه و سودِ کارهاش مدام براش واریز بشه به حساب آخرتش؛

این خاطره از مساجد رو، حالا که در مراسم ۴۰ پدرم در مسجد قدیم محل نشسته ام، به یاد میآورم، خدا بیامرزدش، از خودش چهار تا پسرِ درست و حسابی به جا گذاشته، تا وقتی زنده بود، ما ۴ تا حسابی هواش رو داشتیم و کمک کارش بودیم، و حالا هم که سرشو زمین گذاشته، میخوام با برادرها صحبت کنم که حسابی براش ثواب بفرستیم که صفا کنه، عجب پدری بود، امیدوارم منم بتونم یخورده شبیهش بشم.[۱]

[۱] الخصال، ص ۱۵۹، ح ۲۰۷