• اخلاق و سبک زندگی اسلامی

نهضت تغذیه، گامی در بازسازی سنگر هایی به بلندای تاریخ۲

• 2015-08-08
• یک دیدگاه
• محسن فرجی

با این سیاست های خصمانه و خود کامه، کشورهای  استکباری سعی کردند با اقدامات موثر در تغییر و تحول در خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها، از راه تغذیه اراده و مقاومت ملت‌ها از جمله ملت ما را در هم بشکنند تا با وجود مردمانی بی حوصله، ناتوان و بی اراده به اغراض شوم خود برسند.

در این راه حکومت های خودکامه خصوصاً پهلوی توانستند راه شیاطین را برای وسوسه انسان ها جهت استثمار و بهره کشی مهیا گردانند.

گسترش دامنه تکنولوژی همراه با بسته بندی های پر زرق و برق و ایجاد جاذبه کاذب مشکلات قابل توجهی را در دنیا خصوصاً در کشور ما به بار آورده که کوتاهی عمر، چاقی،ضعف و ناتوانی، رنگ پریدگی از رخسار جوانان و کودکان و بی حوصلگی و … از جمله عواقب آن خوراکی هایی است که دشمن بر سر سفره ما گذاشته و دوستان نادان نیز مروج آن تولیدات مصرفی اند.

وضعیت اخلاقی جامعه اسلامی ما شدیداً نگران کننده است اعتیاد، طلاق، فرار جوانان از آغوش خانواده، عدم تحمل و سازگاری با اطرافیان، عدم رضایتمندی از زندگی، افسردگی، اضطراب و … امروز یکی از بحران های کشور محسوب می شود.

آیا وقت آن نرسیده که متخصصان امر با نگرش به آیات و روایات در موضوع تغذیه با ساز و کارهای جدید روند تغذیه کشور را بازنگری نمایند؟

با آشکار شدن حقایق و ناشناخته های دین که هزاران نکته علمی در زمینه طب و تغذیه دارد امید است مشکل سوء تغذیه و تغذیه نا سالم در کشور برطرف شود.

حقیقتاً وقتی که نعمت های الهی را ارزیابی می کنیم، سلامت و امنیت در راس نعمت‌ها قرار می گیرد و این  امنیت کامل جسمی و روانی، میسر نمی شود مگر به حاکمیت دیانت.

به طور طبیعی دو علم ادیان و علم ابدان در راس علوم قرار می گیرند. در اینکه منبع تراوش علم  ادیان پیامبران الهی هستند هیچ گونه تردیدی وجود ندارد اما اینکه آیا منبع علم ابدان باید کجا باشد، درصد ساله اخیر تردید پدید آمده است. آقای دکتر سیریل ایلگود در کتاب تاریخ طب، ساختمان طب را نیمی آسمانی و نیمی زمینی شمرده است و نیم آسمانی آن را ناشی از اطلاعات پیامبران و نیم زمینی را نتیجه تجربیات بشر به حساب می آورد. اگر این تعریف از خاستگاه علم طب درست باشد، در صد سال گذشته به نظر می رسد علوم پزشکی از نیمه ی آسمانی خود فاصله ی زیادی گرفته است و به تعبیر دیگر گستره تجربه که در اصطلاح کار بردی «علم» نامیده می شود  در طب بسیار توسعه یافته است به نحوی که اساس و پایه و ساختار بنیادی خود را که از خداوند گرفته فراموش کرده است از این رو، کارایی طب نیز ه بشدت کاهش پیدا کرده است.