• اخلاق و سبک زندگی اسلامی

نقش صبر همسر و فرزندان طلاب

• 2022-06-18
• 6 دیدگاه
• محمد رضا حیدری

نقش صبر همسر و فرزندان طلاب

نقش صبر همسر و فرزندان طلاب را در تحقیق زیر مشاهده کنید:

مقدمه

وقتی به زندگی نبی اکرم(ص)نگاه می اندازیم شاهد ازار و اذیت هایی می شویم که از سوی خیلی از کفار،مشرکین و..
نسبت به وجود نازنین و مبارک پیامبر(ص)روا داشته مثلا بعضی افراد گستاخ به صراحت پیامبر را دروغگو می‌شمردند
ولی از آنجا که حفظ دین و اشاعه رسالت الهی صبر و تحمل را می‌طلبد قرآن می‌فرماید:
«و لقد کذبت رسل من قبلک فصبروا علی ما کذبوا و اوذوا حتی اتاهم نصرنا…»(انعام،۳۴)
هر آینه تکذیب شدند رسولان قبل از تو اما صبر کردند بر آنچه به دروغ نسبت داده شدند
و مورد آزار قرار گرفتند تا اینکه یاری ما به ایشان رسید.

لذا قرآن از زبان انبیاء نقل می‌کند:
«و ما لنا الا نتوکل علی الله و قد هدانا سبلنا و لنصبرن علی ما آذیتمونا و علی الله فلیتوکل المتوکلون»(ابراهیم،۱۲)
و چه برای ماست که بر خدا توکل نکنیم؟در حالی که هدایت کرد ما را به راهمان و هر آینه صبر خواهیم کرد بر آنچه رنج داد
به ما پس باید بر خدا توکل کنند توکل کنندگان.

ضرورت صبر بر ناملایمات

الف)

لازمه پیمودن راه خدا تحمل سختی‌هاست و کسی می‌تواند صبر کند که تکیه گاهی داشته باشد.
خداوند در آیه فوق[۱] صبر در برابر آزار و اذیت امت را فرع بر وجوب توکل بر خدا قرار داده است و معنایش این است که:
حال که واجب شد بر او توکل کنیم و حال که ما بر او ایمان داریم و حال که می‌بینیم او ما را به راه‌هایمان دلالت و رهبری فرموده است،
جا دارد که در راه دعوت شما به سوی او در برابر آزار شما صبر کنیم تا او به آنچه که می‌خواهد حکم فرماید
و هر چه می‌خواهد بکند بدون اینکه ما به حول و قوه خیالی خودمان اعتماد بکنیم.

ب)

یکی از نکات اساسی و مهم که مخاطبش فرزندان و اهل و عیال طلاب و روحانیت معزز هستند،
مسئله صبر بر ازار و اذیت از سوی برخی از افراد جاهل جامعه است.فرزندان بزرگوار طلاب توجه داشته باشند
که پدران انها از رهروان خاص انبیاءهستند و همان نقشی که انبیا و ائمه داشتند پدران اینها (تقریبا)دارند
و ان حفظ دین،تربیت مردم،اگاهی دادن انها،حفظ مردم و جامعه از گمراهی و…است
لذا اگر گاهی مشاهده رفتار ناجوانمردانه با پدر انها شد خود و پدرش را سرزش نکند
که چرا پدرم رفته طلبه شده تا چنین رفتارهایی باهاش بشود؟

چرا که از ادم تا تا قیامت کسی وجود نداشته که مردم پشت سرش حرف نزنند یا برچسب نزنند پیامبر اکرم(ص)،
ائمه معصوم(علیهم السلام)با ان همه مقام و منزلت ان چنان مورد ازار و اذیت قرار گرفته اند که زبان و قلم از بیان ان قاصر است.
اذیت و آزارهایی که به ساحت مقدس نبی مکرم اسلام حضرت محمد (صلی الله علیه و آله)
رخ داد در تاریخ انبیاء الهی بی سابقه بوده است و این امر تا آن اندازه شدید بوده
که پیامبر اکرم در حدیثی می فرماید: ما أوذی نبی مثلما أوذیت»[۲]

ج)

هیچ پیامبرى در راه خدا به اندازه من اذیت و آزار ندید. آری، مشرکان از سرزنش و آزار و تهدید و تحقیر پیغمبر هیچ ابایی نداشتند،
لذا گاهى او را دیوانه مى خواندند، و زمانى خاک و خاشاک و شکمبه حیوانات و سنگ و چوب به سر و رویش مى ریختند.
یک روز ساحر و جادوگرش مى دانستند و روز دیگر دروغگو و شاعر و داستانسرا مى پنداشتند .
ابولهب خاک و شن به سر و رویش مى پاشید و زنش «ام جمیل »
او را دشنام مى داد و شب هنگام هیزم و تراشه هاى چوب در سر و راه وى مى ریخت تا به وى صدمه رساند.
گاهی درنکوهش وى شعر مى سرودند و در نشستن مردانه و زنانه خود مى خواندند و مى رقصیدند.
گاهى نامش را به بدى یاد مى کردند، و مى گفتند او «محمد»و ستوده خصال نیست، بلکه «مذمم » است،
و زمانى کودکان و بردگان خود را وا مى داشتند تا حضرتش را با سخنان زشت و ناپسند یاد کنند .

د)

به عنوان نمونه  از ابن مسعود روایت است که گفت: در حالی که پیامبر خدا در کنار کعبه نماز می‌خواند،
گروهی از قریش در مجلس خود نشسته بودند. ناگهان یکی از آنها گفت : آیا به این ریا کار نگاه نمی‌کنید؟
کدام یک از شما شکمبه شتری را که بنی فلان کشته‌اند می‌آورد و وقتی او به سجده می‌رود،
آن را میان شانه‌هایش می‌گذارد؟

چنانکه بدبخت‌ترین آنها فرستاده شد و وقتی که پیامبر اکرم  صلی الله علیه و آله سلم
در سجده رفت، آن را میان شانه‌های ایشان گذاشت و رسول خدا بر اثر آن همچنان به حالت سجده باقی ماند.
کفار قریش چنان خندیدند که از فرط خنده روی یکدیگر می‌افتادند. فردی نزد حضرت فاطمه سلام الله علیها رفت.
او که هنوز دختری کم سن و سال بود، دوان دوان آمدو شکمبه شتر را از میان شانه‌های رسول خدا برداشت
و انداخت و روی به کفار نمود و آنها را مورد عتاب قرار داد.

وقتی رسول خدا نماز را تمام کرد، گفت: «بار خدایا ! نتیجه این کار قریش را به تو وا می‌گذارم.» تا سه بار این دعا را تکرار کرد.
سپس از یکی یکی آنها نام برد : بار خدایا! عمروبن هشام، عتبه بن ربیعه، شیبه بن ربیعه، ولید بن عتبه،
امیه بن خلف، عقبه بن ابی معیط و عماره بن ولید را هلاک کن .ابن مسعود می‌گوید:
به خدا سوگند که همه آنها را در روز بدر دیدم که نقش زمین شده بودند؛
سپس به سوی چاه بدر کشانده می‌شدند ودر آن انداخته شدند )

خطاب به برخی مردم!

نکته دیگر خطاب به جامعه اینکه واقعیت این است که
روحانیون و طلابی که در خیابان و مترو مورد حملات خشونت بار و یا ازار و اذیت  قرار می گیرند،
مردمانی عادی اند با این تفاوت که درس روحانیت خوانده و ملبس به آن لباس شده اند.
اگر آنها در حکومت و قدرت سهمی داشتند که لابد باید با خودرو و راننده و محافظ جابجا می شدند
نه این که در مترو منتظر قطار باشند یا در خیابان، پیاده و در میان مردم دیگر راه بروند.

یک بار مهدی کروبی (رئیس اسبق مجلس ) گفته بود که بنزش را ما روحانیون صاحب منصب سوار می شویم
و ناسزایش را روحانیون عادی که در جامعه بین مردم زندگی می کنند، می شنوند.
این سخن درستی است و نباید هر آنچه زمامداران می کنند را به پای شهروندانی نوشت
که تنها وجه مشترک شان نحوه لباس پوشیدن است.

گنه کرد در بلخ آهنگری به شوشتر زدند گردن مسگری

نقش صبر همسر و فرزندان طلاب را در مقاله بالا مطالعه کردید امیدواریم مفید باشد انشالله.

[۱] -ابراهیم، ۱۲

[۲] – بحار الأنوار ۳۹ : ۵۶

مشاهده مطالب بیشتر در موضوع طلاب

مشاهده مطالب بیشتر در سایت صبح قریب