• اخلاق اجتماعی

مهد کودک

• 2018-01-09
• 4 دیدگاه
• محمد رضا حیدری

اولین جلسه که آمد شروع کرد به اینکه الآن دیگه با این اوضاع باید قناعت کنیم، و شروع میکرد در مورد قناعت و راضی بودن، حرف میزد که منظورش نون خالی خورد نیست و اینجور حرفا، سعی میکردم درکش کنم؛
من هم خواسته ای داشتم، من هم دوست داشتم در سراشیبی های زندگی، هر کدام مسئولیت خود را بپذیریم.
همین را هم به او گفتم،
-توی زندگی، دو طرف، باید مسئولیت پذیر باشن، البته در عین این که پای مسئولیتِ خودشون می ایستند، فداکاری و انعطاف هم لازمه، فکر میکنم که مرد بیشتر به این صفت نیاز داشته باشه.

حرف هایم را ساده و بدون دلهره میگفتم، او هم مرا درک میکرد، در دوران نامزدی سعی کردیم، بیشتر این ها را با هم تمرین کنیم، انگار که در مهد کودکی متفاوت، برای ورود به زندگی آماده میشدیم.