• اعتقادات و معصومین

عوام فریبی

• 2021-09-01
• 2 دیدگاه
• j.akbari

تقلید درست «چشم بستن» و «سرسپردن» نیست؛ «چشم باز کردن و مراقب بودن» است.
امام صادق(ع) تقلید از علمایی که خود عامل به اخلاقیات و دستورات الهی نیستند را مذموم می‌شمارند.
و مقلدان ایشان را شریک جرم امور آنها می‌دانند.
ایشان معتقد است که به سبب الهامات فطری که در وجود همه انسان‌ها هست، نباید حرف-خصوصا حرفی که از قول خداوند و انبیا هست را- ازچنین علمایی پذیرفت.
ما در کوفه می‌بینیم که خواص همگی عامل به اصول و شروع دین هستند؛ اما صریحاً دروغ می گویند (همچون شریح درباره هانی)، احکام و قضاءها را به خاطر رودربایستی ها و رشوه ها تغییر می دهند(قاضی شریح درباره حکمی که علیه امام صادر می‌کند)، می دانند که درباره افراد و اشخاص عصبیت به خرج می دهند، حبّ و بغض شخصی را دخالت می دهند، حق یکی را به دیگری می دهند و رشوه می‌دهند. پس دنبال چنین افرادی رفتن، دست داشتن در جرم ایشان است.

یکی از پررنگ‌ترین راهکارها در ماجرای عاشورا، «عوام فریبی» است.
در اینجا از قرآن مدد می‌گیریم.
برخی از شگردهای عوام‌فریبی از منظر قرآن عبارتند از: امکانات خود را به رخ کشیدن؛ با جلوه‌گری و زینت، با سخنرانی‌های جذاب، با وعده دادن، با ترساندن و زهرچشم گرفتن، با پول خرج کردن، دادن القاب و عناوین به خود، … .
ما سران و اشرافی را داریم که یزید را امیرالمومنین می‌خوانند. این کار عوام را کم‌کم به این باور می‌رساند که امیر حقیقی آنها یزید است.
از طرف دیگر هرکدام از سران با وعده‌ای از سوی ابن زیاد مجاب به جنگیدن با امام می‌شوند. که روسیاه‌ترین شخصیت این قصه، عمرسعد با وعده ملک عراق است.
همچنین در روزهایی که مردم دور مسلم جمع شده و تصمیم به حمایت از او دارند، با دادن وعده زر و زیور، آنها را پراکنده کردند.
همچنین گروهی را با ارعاب از قدرت بنی امیه از همکاری با مسلم منصرف کردند.
و با این دروغ و عوام فریبی بزرگ، فاجعه‌ای چون عاشورا رقم می‌خورد.