علنی ساختن ارتداد
لینک مطلب:
کلیپ تصویری، عکس نوشته ، کلیپ صوتی
علنی ساختن ارتداد
در بخش ضمائم بیانیه، نقد نسبتا مفصلی از جریان سیاسی مذهبی «نهضت آزادی» و «مهندس بازرگان» ارائه شده بود.
پس از متهم ساختن اعضای نهضت آزادی به سازشکاری و ایده‌آلیسم خرده‌بورژوایی و… درباره آنان و شخص مهندس بازرگان چنین قضاوت شده بود:
ماهیت واقعی آنها از پشت همه تظاهرات ریاکارانه، وقتی تضرع‌کنان برمحراب بورزوازی به سجده افتادند.
به عذر گناهان گذشته، پیشانی برخاک درگاه ساییدند، با همه زشتی و شناعتش به روشن شد.
علنی سـاختن ارتداد
علنی ساختن ارتداد:
اندکی پس از دستگیری‌های گسترده‌ای که به دنبال همکاری‌های وحید افراخته با ساواک صورت گرفت، مرکزیت سازمان بیانیه معروف «اعلام مواضع ایدئولوژیک» را در مهرماه ۱۳۵۴ منتشر کرد.
در این بیانیه، به‌طور صریح، مواضع جدید ایدئولوژیک و به عبارتی دیگر «ارتداد» سازمان اعلام شده بود.
انتشار مقاله «پرچم»
انتشار مقاله «پرچم»
سرانجام در آذر ماه ۱۳۵۳ تقی شهرام مقاله‌ای به صورت نشریه داخلی تهیه کرد، که در واقع جمع‌بندی نهایی «جزوه‌های سبز» بود.
عنوان مقاله این بود: پرچم مبارزه ایدئولوژیک را برافراشته‌تر سازیم؛ که به «پرچم» معروف شد.
در این نشریه داخلی، با اشاره صریح به مارکسیست شدن اکثر اعضای سازمان، دلایل این تغییرات برشمرده شده بود.
انتشار مقاله «پرچم»
انتشار مقاله «پرچم»
عمده‌ترین آن دلایل این موارد بود.
ضربه‌هایی که بر سازمان، به ویژه در شهریور ۵۰، وارد شد.
روشی که مرکزیت پیش از ما (یعنی رضا رضایی) در پیش گرفته و سازمان را از تحرک بازداشته بود، از اندیشه‌های ایده‌آلیستی و مذهبی ریشه می‌گرفت.
ما نمی‌توانستیم هم به اصول مارکسیستی چون دیالکتیک و ماتریالیسم تاریخی، معتقد باشیم. و هم «وحی» و… را بپذیریم.
این «دوالیسم» و «التقاط» باید شکسته می‌شد.
مذهب دست و پای ما را بسته بود و به دلیل تکیه‌گاه‌های اخلاقی بی‌مورد و ایده‌آلیستی‌اش جلوی تحرّک و دینامیسم تشکیلات را می‌گرفت
