• اصحاب عاشورایی

عباس بن علی (علیه سلام)

• 2020-10-03
• 35 دیدگاه
• محمد خسروی

عباس بن علی (علیه سلام) :بچه ها در سایه نشسته بودند.
لب های کوچکشان ترک برداشته بود و حوصله ای برای بازی کردن و دویدن نداشتند.
تشنگی امانشان را بریده بود اما امیدشان را نه.
آنها به یک نفر امید داشتند. به عمویشان عباس.
عباس بن علی مَشک را برداشته بود و سوار بر اسب به سمت دشمن میرفت.
به سمت گرگ هایی که اطراف فرات منتظر بودند.
هر چه عباس بن علی نزدیک میشد گرگ ها خودشان را مخفی میکردند،
کسی جرئت رویارویی با پسر حیدر کرار را نداشت.
به فرات رسید، دستانش را پر از آب کرد اما وقتی خواست آب را بنوشد
به یاد طفلان خیمه گاه افتاد و آب را بر روی آب ریخت.
مشکش را پر کرد و قصد کرد که برگردد. اما دورش را گرفته بودند.
با چند نفر مبارزه کرد و راه را باز کرد تا به سمت خیمه بازگردد
که یک نفر از پشت نخل بیرون آمد و با شمشیرش دست حضرت عباس را قطع کرد.
با دستی قطع شده باز به سمت خیمه ها حرکت کرد که یک نفر دیگر دست دیگر ایشان را قطع کردند
اما تا وقتی که آب در مشک بود امید در دل عباس بود،
اما یک کماندار با پرتاب تیر به مشک امیدش را ناامید کرد و ایشان در همانجا به زمین افتادند.
چند دقیقه بعد امام حسین با قدی خمیده و دلی شکسته به خیمه گاه بازگشتند
و عمود خیمه ی عباس را کشیدند تا نشانی باشد بر شهادت سقا…

دیگر تولیدات دیجیتال ما:
کتاب اصلاح فرهنگ نگرش اشتغال در جوانان
پوسترهای کار و تولید در اسلام
دیگر یاران عاشورایی:
حضرت علی اکبر (علیه سلام)