راه فرار
زمان هایی هستند که هوا تاریک است و سرگردانیم. هیچ معلوم نیست و چشم چشم را نمی بیند. نمونه اش صفین که اگر چه جنگ در روز برقرار شد اما شب تاریکی بود. دل ها نیز تاریک بود ، چشم ها تاریک تر ، این قدر سیاه که حتی نور علی نیز کارگر نبود. پس باید چرا کرد؟ چگونه باید از این ظلمت غار به روشنایی دشت گریخت؟ پیامبراسلام می فرمایند:« هنگامی که حقیقت برایتان چونان سیاهی شب تاریک ناپیدا شد، بر شما باد به قرآن ؛ زیرا هر کس از او تبعیت کند به بهشت می رساندش و هر کس با او مخالفت کند جایگاه اش دوزخ است.»
