دعا برای بدگو
یکی از بستگان امام صادق علیه السلام به جهت موضوعی در غیاب حضرت نزد مردم از آن بزرگوار بدگویی کرد. امام از بدگویی او باخبر شد و واکنشی نشان نداد و تنها برخواست وضویی گرفت و نمازی را اقامه کرد. در دل می گفتم که می خواهد آن سیه بخت را نفرین کند که دیدم در پایان نماز برای او طلب بخشش و عافیت نمود:« خدایا من حقم را بر او بخشیدم. تو از من بزرگوارتر و سخی تر هستی. او را به من ببخش و کیفرش نکن.» سپس دیدم حضرت چنان ترحم و رقت قلب نسبت به او پیدا کرد که همچنان برای او دعا می کرد و از آن همه بزرگ منشی شگفت زده شدم.
