• اعتقادات و معصومین

جعل حدیث

• 2021-08-16
• 4 دیدگاه
• j.akbari

تمام مردم عمیق نمیشوند، فکر نمیکنند، نه تحلیلی، نه عقیده خالصی.
اکثری را انگار نشانده اند به انتظار، که هرچه مابقی کردند بی چون و چرا دنبال کنند.
جهلشان جرم نیست؛ اصلا امکانش نیست همه صاحب نظر باشند، در آن صورت کی پیرو باشد؟ همه اگر فرمانده باشند پس فرمانبردار کیست؟
این عوام فرمانبردار، هم تاریخ را رقم نزدند هم رقم زدند.
رقم‌نزدند چون‌تصمیم را خواص گرفتند، آنان که با اگاهی تصمیم گرفتند.
عوام، تاریخ را رقم زدند چون پیرو خواص بودند. تصمیمشان، با تفکر، با آگاهی عمیق نبود، حتی تصمیم فرد به فردشان تاثیری نداشت.
عاشورا را ببینیم کجا نام تک تک آن سی هزار نفر عوام را میشنویم؟
اما مطرح نبودن نام آن عوام چیزی از ماهیت سی هزار نفری لشکر ابلیس عوض نمیکند

اهل حدیث :
حمد بن عبدالرحمان می‏گوید: نزد بشیر بن عمرو انصاری رفتم در حالی که یزید خلیفه شده بود؛ او چنین اظهار داشت: «مخالفان یزید می‏گویند که یزید بهترین فرد برای مدیریت جامعه نیست، بعد می‏افزاید: و من هم این را قبول دارم، اما اگر رهبری یزید پذیرفته شود بهتر از آن است که اختلاف پدیدار شود؛ زیرا از پیامبر(ص) شنیدم که فرمود: “لا یأتیک فی الجماعه اِلاّخَیْر” یعنی: از ناحیه جماعت، چیزی غیر از خیر نصیب شما نمی‏شود. بر طبق این حدیثی که بشیر بن عمرو انصاری ساخته، در صورتی که جامعه یزید را قبول کرد، مخالفان او نباید حرفی بزنند؛ زیرا پیامبر اصالت را به جامعه داده است. یزید هر چند شخصی بدکاره و نالایق بوده، ولی تا زمانی که نماز می‏خواند و جماعت و جمعه اقامه می‏کند، دیگر نباید علیه او قیام کرد… و هر کس بر خلاف این جریان حرکت کند، باید او را کشت.»

این روایت، به خوبی نشان می‌دهد به چه شکل اهل حدیث، که تنها برای منافع امویان قلم می‌زدند، نبض جامعه را در دست گرفته و در قیام عاشورا، نقشی پررنگ ایفا کردند.