• اعتقادات و معصومین

ایمان به آخر جاده‌ی عشق

• 2021-09-01
• یک دیدگاه
• j.akbari

همانطور که میشود تفاوت حق و باطل را نشناخت، میشود حق را شناخت اما نفهمید. میشود حسین را حق دانست، اما سمتش نرفت.
میشود چون، در مسیر نور قدم زدن غیر از شناخت، ایمان به نور میخواهد؛ ایمان به آخر جاده‌ی عشق.
همراه شهدای نینوا شدن ایمان به شهادت میخواهد، باور قلبی به حسین و هدفش، باور قلبی به خون هایی که قرار است حافظ دین باشند.
با ایمان به غایت مسیر میشود دل از جذابیت ظاهری جاده ها کند. اما با دل وابسته به فرعیات فانی، با دلی که طمع ملک و مقام و ترس از مرگ دارد، حتی اگر نور را شناخته باشی هم بال پروازت توان باز شدن نخواهد داشت و تو را از همراهی امامت محروم خواهد کرد.

هر تهدیدی خود نیز فرصت است. اصلا باخته ایم اگر تهدید ها را فرصت نکنیم.
اگر رسانه افسار جامعه را به دست گرفت و قصد تحریف عاشورا را داشت باید ما افسار رسانه را به دست بگیریم و آنرا وسیله تبیین عاشورا کنیم. و اگر تله‌ی شبهه‌هایش را جلوی پیر و جوان انداخت اگر دم از بی ارزشی آن واقعه و تمسخر جهاد سید الشهدا زد باید ما با علم به شبهه ها و توضیح چرایی این قیام، تله ها را خنثی کنیم.